Każdy obraz czy rysunek jest dla artystki głębszym zanurzeniem się w siebie. Czymś znajomym ale nie nazwanym na początku, nabierającym znaczenia w trakcie procesu twórczego. Ligęza inspiracje czerpie przede wszystkim z własnych przeżyć, z tego kim jest i jak siebie widzi. Pociągają ją i inspirują motywy secesji, najbardziej widoczne w jej malarstwie oraz kobiece ciało.
„Tworząc zaprezentowaną instalację pomyślałam, o zagadnieniu kreacji własnej, o sposobie przedstawienia się jako ktoś lub coś. Ta praca, to w sporym uproszczeniu autoportret. Tworzyłam ją przez blisko rok. Początkowo zrobiłam odlew własnej twarzy, który posłużył mi jako forma do odcisków. Następnie, odbijałam na niej namoczone kartki papieru, które zastygały gdy wyparowała już cała woda. Kartki były wydrukami, znajdowała się na nich moja twarz, jej mimika, moje grafiki lub rysunki czy przypadkowe teksty fragmentów książek…
W ten sposób powstały maski – lekka seria „wytłoczek”, czy też złożony portret siebie samej. To z czym kojarzył mi się sam proces tworzenia, to coś w rodzaju ściągania własnej twarzy i chwytania myśli i obrazów. Głowa stała się moją matrycą do wewnętrza, momentów we mnie zapisanych na kruchych, nietrwałych kartkach. Dopatrywałam się też w nich różnych aspektów własnej osobowości czy tożsamości, częściowo mi znanej, częściowo nie.
Grafiki, które wykorzystałam do stworzenia postaci to zeskanowane plamy, dość abstrakcyjne rysunki, rozlany tusz. Kolejno obrobione cyfrowo, stworzyły czarno białe figury. Powstałe sylwetki, zostały finalnie wydrukowane na min. przeziernej folii, białym papierze czy kartkach, później moczonych w wodzie, miętych i zastygłych. Część ma przymocowane maski. Interpretując tu nieco bardziej wytwory mojej pracy, myślę że również zaistniało w nich zjawisko przeniesienia. Postaci które powstały, podobne do mnie, ale też różne i jakby obce. Przyglądając się efektom wizualnym tej pracy widzę w niej pewną wieloznaczność – siebie i masek/kreacji czasami połączonymi tak bardzo, że trudno o jednoznaczną identyfikację”.
O Artyście:
Iwona Ligęza – absolwentka wydziałów Architektury Politechniki Lubelskiej (2015) oraz Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2019). Dyplom z wyróżnieniem rektorskim. Pod okiem prof. Piotra Smolnickiego stworzyła autorską technikę, którą opracowała cykl figur i masek w formie instalacji. Zarówno ścieżka edukacyjna jak i zawodowa skierowały ją w kierunku projektowania wnętrz oraz tworzenia grafik i obrazów. Brała udział w projekcji mappingów na budynku rektoratu Akademii Sztuk Pięknych, podczas Nocy Kultury w Warszawie 2018 oraz na pałacu Czartoryskich w tegorocznej Nocy Kultury w Lublinie.
