OMNE HUMANUM – wszystko co ludzkie
 
Niezależnie od tego czy stanowimy jedność z naszym ciałem, czy też ciało jest tylko opakowaniem dla duszy, to jest ono jedynym manifestem naszej egzystencji, narzędziem wyrażania myśli i emocji, jedynym przekaźnikiem w kontaktach z otoczeniem.
 
Budowa ludzkiego ciała pozostaje niemal niezmieniona od ponad 130 tysięcy lat. To co się w tym czasie zmieniało, to sposób w jaki człowiek postrzegał sam siebie oraz jak zmieniał się stosunek człowieka do własnego ciała. Od całkowitej akceptacji natury, poprzez kult idealnej sylwetki, do odrzucenia cielesności, negacji potrzeb ciała i pogardy dla wszelkiej fizyczności. Obecnie uczymy się kochać nasze ciała, akceptować niedoskonałości jako znaki wyróżniające nas spośród tłumu innych ciał. Dbamy w równym stopniu o rozwój umysłu, ducha i ciała. Zrozumieliśmy, że stan naszego ciała zależy od stanu naszych myśli.
 
Podążając za platońską wizją świata, jesteśmy tylko emanacją bytu idealnego; idei zwanej człowiekiem, jesteśmy cieniem tej idei. Filozofowie spierają się czy w ogóle istnieje coś takiego jak świat idei. Sztuka zdaje się być dowodem na to, że Platon miał rację i nasz świat zamieszkują idee rzeczy i pojęć. Człowiek i wszystko co ludzkie może zatem być pokazywane na nieskończoną ilość sposobów a każdy z tych wizerunków nadal będzie mówił o nas, niezależnie jak mało będzie podobny do naszego odbicia w lustrze.
 
Spoglądając na dzieje kultury po osi czasu lub przestrzeni, napotykamy wyobrażenia tak skrajnie różne, że trudno uwierzyć, że stanowią obraz jednego gatunku. Wszystkie jednak mają cechy, które bezbłędnie rozpoznajemy jako „człowiekowatość”, czy mówiąc inaczej wszystkie przedstawiają ideę człowieka.
 
W moich rzeźbach i obrazach używam wizerunku człowieka by ukazywać to co niewidoczne dla oka obserwatora, podporządkowując obraz ciała niewidzialnej idei człowieka.
 
Człowiek był najczęstszym tematem mojej twórczości, odkąd sięgam pamięcią. Początkowy zachwyt pięknem kształtów i proporcji, zajęła fascynacja bogactwem wyrazu zawartym w gestach i ruchach ludzkiego ciała, uznanie dla ludzkiego rozumu i podziw dla duchowości.
 
Olga Prokop-Miśniakiewicz