Po-widoki – Studium przestrzeni
 
„Powidoki – obrazy „pod powiekami”, kształtowane przez wyobraźnię.  Odczuwam i badam  wizualnie rzeczywistość jako wibrujący horyzont i zmienną płaszczyznę obrazu. Powidok jest sumą widoków ujętą na jednej płaszczyźnie. Każdy z widoków pozostawia ślad w mojej pamięci.  Utożsamiam go z „wewnętrznym widzeniem” rzeczy i zjawisk, zmianą percepcji i pola widzenia.
 
W powidoku mieści się moje zainteresowanie tym, co pozornie niewidzialne, badam w nim substancję przezroczystości powietrza i wody oraz pary i mgły jako zasłony. Jak uchwycić obraz w jego ulotnych mirażach? Obrazy pojawiające się w ich niemalże widmowym powidoku, zdają się być obok, choć czasami mijamy je niezauważenie. Niektóre wsiąkają w naszą pamięć i powracają w swym niepewnym widoku. Zagadnienie efemeryczności jest usytuowane bardzo blisko pamięci – rozumianej jako miejsce obrazów. To, co ulotne, niezapisane, polegać może jedynie na kruchej materii naszych wspomnień”.
 

O artystce:
Hanna Banaszczyk ur. w 1990 w Gdyni.  Ukończyła studia  na Wydziale Malarstwa i Rysunku na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu (2017) . Obroniła  pracę magisterską pod kierunkiem prof. Włodzimierza Dudkowiaka. Podczas studiów otrzymała Stypendium Rektora dla najlepszych studentów. Uczestniczyła w przeglądach, festiwalach, plenerach  i  wystawach studenckich oraz indywidualnych.
Artystka porusza się w tematyce obrazu ze szczególnym uwzględnieniem jego warstwy pamięciowej, a także struktury śladu zwracając uwagę na piękno zawarte w nietrwałości rzeczy, podlegających procesom nieustannej transformacji. Zajmuje się Malarstwem, fotografią, rysunkiem, grafiką i obiektami. Bliskie jest jej łączenie mediów w poszukiwaniu własnej wypowiedzi artystycznej.