Czy artysta może być równocześnie projektantem? Czy projektowanie opakowań, akcesoriów modowych to dla artysty plastyka jak granie w reklamówkach? Niektórzy to robią, ale to kalanie sztuki czystej…
Czyżby?
 
Marta Banaszak jest innego zdania. Od wielu lat działa jednocześnie na dwóch polach. I mówi nam, co wnosi doświadczenie pracowniane, sztuka ręki, do projektowania przemysłowego. „Z powielaniem jestem zaznajomiona. Od dwudziestu lat zajmuję się grafiką artystyczną, głównie linorytem. Dla mnie naturalną rzeczą jest widzieć swoje dzieło zwielokrotnione.”
 
Grafika, rysunek, szkic są podstawą sztuki plakatu. A od plakatu niedaleko już do innych form graficznych- obwolut książkowych, etykiet itp. I praktycznie jedną nogą jesteśmy już w dizajnie. Dobrze zaprojektowanie opakowanie ma spełniać te same wymogi co dobra grafika. „Lubię formy ponadczasowe, uproszczone, schludne. Są atrakcyjnie wizualne, ale nie nudzą się szybko i nie nużą widza/odbiorcy/konsumenta. Bo czy okrąg, sześcian, paski lub pole pięknego czystego koloru mają prawo się znudzić czy wyjść z mody?”
 
Tradycyjne malarstwo olejne, a jeszcze bardziej rzeźba i grafika warsztatowa, uczą pokory dla techniki. A przede wszystkim myślenia, planowania i przewidywania. Większość decyzji i działań jest nieodwracalna, moment w którym uderzamy lub tniemy dłutem musi być tym właściwym. Sztuki plastyczne, owszem, są wolne, ale działania prowadzące do powstania dzieła są w większości efektem konsekwencji, ciężkiej pracy fizycznej, „dociskania”…
 
I tak dobra rzeźbę, obraz, grafikę cechuje dobra kompozycja, balans, rysunek, kolor. Tak samo każdy inny zaprojekowany obiekt. Banaszak twierdzi, że wszystkie umiejętności wyniosła z pracowni na warszawskiej ASP. „Nieważne czy projektuję torebkę, tubkę kremu, czy rozmyślam na wielkoformatowym obrazem inspirowanym sztuką Islamu. Liczy się rygor intelektualny i ta szczypta inności, oryginalności właściwa prawdziwym twórcom”.